Interferenze della filosofia buddista in "Per Isabel". "Un mandala" di Tabucchi

Abstract

In Per Isabel. Un Mandala Tabucchi ha completato la trilogia del tema dell’inquietudine, del rimorso e della riflessione dei moderni insieme a Requiem e Notturno Indiano, interiorizzando i contenuti orientali in maniera più capillare e proponendo singolari combinazioni con la filosofia occidentale, nonché inedite soluzioni esistenziali e letterarie. In Per Isabel. un Mandala la riflessione di Tabucchi si concentra sui personaggi che si confrontano con il dolore interiore cercando la verità attraverso la quale si può essere ‘guariti’ da tale sofferenza ontologica. Ma dal momento che un tale percorso avviene all’interno di uno spazio letterario, appare indispensabile, secondo Tabucchi, che i lettori, per attingere alla verità nascosta - ossia per affrontare il vero Sé - intraprendano, all’interno del testo narrativo, un vero e proprio viaggio, la cui meta sarà il conseguimento del Nirvana. Ecco dunque che in quest’ottica anche le opere di Tabucchi possono essere lette come un Mandala, ovvero una sorta di mappa concettuale e letteraria offerta ai lettori come guida all’illuminazione.

Echa filozofii buddyjskiej w "Per Isabel". "Un Mandala" Antonia Tabucchiego

Dziełem Per Isabel. Un Mandala kończy Tabucchi trylogię poświęconą tematyce niepokoju, wyparcia i refleksji nad nowoczesnością, której dwie poprzednie części to Requiem i Notturno indiano. Treści orientalne ujęte są w nim w sposób bardziej aluzyjny i subtelny, w oryginalnym stylu przedstawiony jest też ich związek z filozofią zachodnią, całość zaś prezentuje niespotykane dotychczas rozwiązania literackie i wątki egzystencjalne. W Per Isabel. Un Mandala Tabucchi koncentruje się na bohaterach, którzy konfrontują się z wewnętrznym bólem poszukując prawdy, będącej w stanie wyleczyć ich z egzystencjalnego cierpienia. Z uwagi jednak na fakt, iż poszukiwanie to ma miejsce w przestrzeni literackiej niezbędnym okazuje się, by czytelnicy, chcący dostąpić ukrytej prawdy, również odbyli narracyjną podróż, której celem jest osiągnięcie Nirwany. W tej właśnie perspektywie dzieła Tabucchiego można odczytywać jako mandalę, swego rodzaju literacką mapę oferowaną czytelnikowi jako przewodnik ku oświeceniu.