Rzecz o neoserialach – co badać i jak badać?
PDF

Słowa kluczowe

cechy neoserialu
analiza tekstualna
recepcja neoseriali
kwestie teoretyczno‑metodologiczne
serwisy streamingowe characteristic of neoseries
textual analysis
reception of neoseries
methodological issues
streaming services

Jak cytować

Arcimowicz, K. (2023). Rzecz o neoserialach – co badać i jak badać?. Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis | Studia De Cultura, 15(1), 17–30. https://doi.org/10.24917/20837275.15.1.2

Abstrakt

Neoseriale, nazywane też serialami nowej generacji, stanowią jedno z najbardziej interesujących i najważniejszych zjawisk współczesnego pejzażu kulturowego, jednakże wiedza dotycząca tego, czym w istocie rzeczy są neoseriale i w jaki sposób je badać, wciąż jest niezadowalająca. Celem artykułu jest opisanie pojęcia neoserialu i jego cech, przedstawienie niektórych kwestii metodologicznych dotyczących analizy tekstualnej i recepcji neoseriali, a także wskazanie zaniedbanych obszarów badawczych oraz zasygnalizowanie metod, które mogą być użyteczne w badaniach tych tekstów kultury.

https://doi.org/10.24917/20837275.15.1.2
PDF

Bibliografia

Abreu Jorge, Nogueira João, Becker Valderick, Cardoso Bernardo. 2016. „Survey of Catch‑up TV and other time‑shift services: a comprehensive analysis and taxonomy of linear and nonlinear television”. Telecommunication Systems 64(1). 57–74.
Zobacz w Google Scholar

Apat. 2022. „Netflix porzucił model produkcyjny HBO. Algorytmy i presja wzrostu skali zabiły jego jakość”. https://forsal.pl/lifestyle/rozrywka/artykuly/8420460,dlaczego‑jakosc‑produkcji‑netflixa‑jest‑niska.html [dostęp: 16.01.2023].
Zobacz w Google Scholar

Arcimowicz Krzysztof. 2013. Dyskursy o płci i rodzinie w polskich telesagach. Analiza seriali obyczajowych najpopularniejszych na początku XXI wieku. Warszawa.
Zobacz w Google Scholar

Arcimowicz Krzysztof. 2020. Oblicza męskości w neoserialach. Hegemonia – Kontaminacja – Inkluzja. Białystok.
Zobacz w Google Scholar

Arcimowicz Krzysztof. 2021/2022. „Hybrid masculinity and power. Critical discourse analysis of the neoseries Money Heist”. Miscellanea Anthropologica et Sociologica 22(4)–23(1). 11–29.
Zobacz w Google Scholar

Bateman A. John. 2020. Critical discourse analysis and film. W: The Routledge Handbook of Critical Discourse Studies. John Flowerdew, John E. Richardson (red.). London – New York.
Zobacz w Google Scholar

Borowiecki Artur. 2019. „Neoserial, serial premium czy post soap opera? W poszukiwaniu wyznaczników dla seriali nowej generacji”. Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication 34. 163–171.
Zobacz w Google Scholar

Cardwell Sarah. 2011. Czy telewizja jakościowa jest dobra? Różnice gatunkowe, oceny oraz kłopotliwa kwestia krytycznego osądu. Dariusz Kuźma (przeł.). W: Zmierzch telewizji? Przemiany medium – antologia. Tomasz Bielak, Mirosław Filiciak, Grzegorz Ptaszek (red.). Warszawa.
Zobacz w Google Scholar

Ceglińska Patrycja. 2017. „Rekordowa liczba nielegalnych pobrań siódmego sezonu Gry o tron. Te liczby was zaskoczą”. https://teleshow.wp.pl/rekordowa‑liczba‑nielegalnych‑pobran‑siodmego‑sezonu‑gry‑o‑tron‑te‑liczby‑was‑zaskocza-6163559972480641a [dostęp: 7.09. 2017].
Zobacz w Google Scholar

Dziubczyńska Patrycja. 2017. Seriale nowej generacji przykładem telewizji jakościowej?. W: Seriale w kontekście kulturowym. Format, intertekst, adaptacja. Daria Bruszewska- Przytuła, Anna Krawczyk‑Łaskarzewska, Piotr Przytuła (red.). Olsztyn. 51–59.
Zobacz w Google Scholar

Feuer Jane. 2011. HBO i pojęcie telewizji jakościowej. W: Zmierzch telewizji? Przemiany medium – antologia. Tomasz Bielak, Mirosław Filiciak, Grzegorz Ptaszek (red.). Warszawa.
Zobacz w Google Scholar

Filiciak Mirosław. 2013. Media, wersja beta. Film i telewizja w czasach gier komputerowych i internetu. Gdańsk.
Zobacz w Google Scholar

Filiciak Mirosław, Giza Barbara. 2011. Wstęp. W: Post‑soap. Nowa generacja seriali telewizyjnych a polska widownia. Mirosław Filiciak, Barbara Giza (red.). Warszawa. 7–9.
Zobacz w Google Scholar

Fiske John. 1987. Television Culture. London – New York.
Zobacz w Google Scholar

Flowerdew John, Richardson John E. (red.). 2020. The Routledge Handbook of Critical Discourse Studies. London – New York.
Zobacz w Google Scholar

Hall Stuart. 1987. „Kodowanie i dekodowanie”. Przekazy i Opinie 1–2. 58–71.
Zobacz w Google Scholar

Jancsary Denis. Höllerer Markus, Meyer Renate E. 2016. Critical analysis of visual and multimodal texts. W: Methods of critical discourse studies. 3rd edition. Ruth Wodak, Michael Meyer (red.). London. 180–204.
Zobacz w Google Scholar

Jenkins Henry. 2007. Kultura konwergencji. Zderzenie starych i nowych mediów. Małgorzata Bernatowicz, Mirosław Filiciak (przeł.). Warszawa.
Zobacz w Google Scholar

Jurek Krzysztof. 2013. „Badania społeczne w internecie. Wirtualna etnografia w teorii i praktyce”. Nauka i Szkolnictwo Wyższe 1(41). 86–98.
Zobacz w Google Scholar

Kaja Ewa. 2014. „Amerykańskie seriale typu »post‑soap opera« – nowa generacja seriali telewizyjnych, lecz nie tylko w telewizji”. Kultura i Edukacja 2. 64–82.
Zobacz w Google Scholar

Kozłowski Konrad. 2018. „Internet przegonił telewizję, ale czy naprawdę powstaje za dużo seriali? Rekord znów pobity”. https://antyweb.pl/ile‑seriali‑w-2018-rekord [dostęp: 12.09.2022].
Zobacz w Google Scholar

Lisowska‑Magdziarz Małgorzata. 2016. „Seriale: nowa jakość, czy stare w nowej odsłonie?”. Zeszyty Prasoznawcze 1(225). 1–15.
Zobacz w Google Scholar

Łuczaj Kamil. 2013a. „Zmieniająca się rodzina w zmieniającym się serialu”. IntereAlia. Pismo poświęcone studiom queer 8. 146–158. https://doi.org/10.51897/interalia/TVYO1695.
Zobacz w Google Scholar

Łuczaj Kamil. 2013b. Świat z drugiej strony ekranu. Studium recepcji treści kultury popularnej przez kobiety wiejskie. Kraków.
Zobacz w Google Scholar

Major Małgorzata. 2011. „Era antybohaterów w amerykańskiej produkcji telewizyjnej. Próba diagnozy nowego zjawiska na mapie kultury popularnej”. Panoptikum 10. 92– 107.
Zobacz w Google Scholar

Major Małgorzata. 2015. „Duże ciała na małym ekranie. Nienormatywne wizerunki męskości w neoserialach”. Panoptikum 14. 136–151.
Zobacz w Google Scholar

Mittell Jason. 2006. „Narrative Complexity in Contemporary American Television”. The Velvet Light Trap 58. 29–40.
Zobacz w Google Scholar

Pilawski Patrycjusz. 2020. Neoserial [hasło]. W: Obserwatorium Językowe Uniwersytetu Warszawskiego. https://nowewyrazy.pl/haslo/neoserial.html [dostęp: 12.05.2022].
Zobacz w Google Scholar

Schneider Michael. 2022. „Peak TV Tally: According to FX Research, A Record 559 Original Scripted Series Aired in 2021”. https://variety.com/2022/tv/news/original‑tv‑series‑tally-2021-1235154979/ [dostęp: 12.09.2022].
Zobacz w Google Scholar

Thompson Robert J. 1996. Television’s second golden age: From „Hill Street Blues” to „ER”. New York.
Zobacz w Google Scholar

Włodek Patrycja. 2014. Seriale nowej generacji a konwencje filmowe. W: Seriale w kontekście kulturowym. Gatunki, konwergencja, recepcja. Anna Krawczyk‑Łaskarzewska, Alina Naruszewicz‑Duchlińska, Piotr Przytuła (red.). Olsztyn. 232–249.
Zobacz w Google Scholar

Wodak Ruth, Meyer Michael. 2016. Critical discourse studies: history, agenda, theory and Methodology. W: Methods of critical discourse studies. 3rd edition. Ruth Wodak, Michael Meyer (red.). 1–22.
Zobacz w Google Scholar

Wojtyna Miłosz, Micela Barbara, Zgierska Roksana. 2022. Reading contemporary TV series. Aesthetics, themes, and reception. Berlin.
Zobacz w Google Scholar

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe.

Prawa autorskie (c) 2023 Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis | Studia de Cultura

Downloads

Download data is not yet available.