Mira Kubasińska – Career Development and Evolution of the Artistic Image in the Years 1963–1973

Abstrakt

Mira Kubasińska (1944-2005) była jedną z charakterystyczniejszych postaci żeńskiej wokalistyki rozrywkowej jakie pojawiły się w erze big beatu na polskiej scenie. Wyróżniały ją niepospolite warunki wokalne, naturalny dar kształtowania frazy, wyjątkowa ekspresja oraz nadzwyczajne poczucie rytmu. Jej kreacja artystyczna, pozbawiona całkowicie stylizacji, pozerstwa, manieryzmu w pełni oddawała temperament, filozofię życia i brak akceptacji dla koniunkturalnych postaw. Szczytowy okres działalności estradowej Kubasińskiej przypada na lata 1966-1973 i obejmuje współpracę z zespołami kierowanymi przez jej męża Tadeusza Nalepę - Blackout i Breakout. W tym okresie wydała dwa albumy solowe (Mira i Ogień) i wspięła się na szczyt popularności. Poczynając od połowy lat 70. doszło do poważnego załamania kariery wokalistki, co było pochodną zwrotu stylistycznego jakiego dokonał Tadeusz Nalepa, koncentrując się na stylistyce bluesowej oraz rozpadu małżeństwa i kryzysu osobistego. Postać artystki dotychczas nie doczekała się opracowania naukowego, wobec czego niniejszy tekst ma na celu uzupełnienie wskazanej luki. Autor podejmuje w nim poza wątkiem biograficznym próbę analizy dorobku wokalistki i opisuje ewolucję jej wizerunku artystycznego, ukazuje również szerszy kontekst realiów panujących na polskiej scenie muzyki rozrywkowej w latach 60. i 70.