Abstract
The development of modern communication, including political communication, has made it the largest possible through the tools and solutions offered by the network. Technological development, the Internet, mobile applications, including social media, have caused many discussions to have moved into this sphere. The possibilities offered by this type of solutions make it possible to implement the so-called micro-politics, ie bottom-up activity of internet users logged into social media. Micropolitics grew out of liberal pluralism and uses various tools that de facto identify and define it. They are so-called rituals that are not directly political and identify politics on a macro scale. Among these tools, a significant role has been given to #, which are part of the discussion in social media. They cause that a code has been created symbolizing specific discussions oscillating around facts, phenomena or events. It is thanks to hashtags that Internet users identify with a given issue, but also can thus contest or approve of behavior and political processes.References
Adamik-Szysiak Małgorzata. 2018. Strategie komunikowania podmiotów politycznych w Polsce w mediach społecznościowych. Lublin.
Adamik-Szysiak Małgorzata. 2015. „Polska partia polityczna na Twitterze - studium przypadku”. e-Politikon nr 16. 1-32.
Adamik-Szysiak Małgorzata. 2014. „Twitter in communication strategies of the leaders of the polishpolitical parties”. e-Politikon nr 9. 109-131.
Castells Manuel. 2013. Sieci oburzenia i nadziei. Ruchy społeczne w erze internetu. O. Siara (przeł.). Warszawa.
Castells Manuel. 2008. Społeczeństwo sieci. M. Marody (przeł.). Warszawa.
Chadwick Andrew. 2017. The Hybrid Media System: Politics and Power. New York.
Fiske John. 2010. Zrozumieć kulturę popularną. K. Sawicka (przeł.). Kraków.
Gackowski Tomasz, Brylska Karolina, Patera Mateusz i in. (red.). 2018a. Ćwierkający Donald Trump. Warszawa.
Gackowski Tomasz, Brylska Karolina, Patera Mateusz. (red.). 2018b. Komunikowanie w świecie aplikacji. Warszawa.
Gackowski Tomasz. 2014. Twitter w rękach polityków. Rzecz o metodologii i potencjale badań mediów społecznościowych. W Media początku XXI wieku. Metodologie badań medioznawczych, T. Gackowski (red.), t. 26. Warszawa. 163-208.
Highfield Tim. 2016. Social media and everyday politics. Cambridge.
Jacuński Michał. 2016. Sieciowe komunikowanie polityczne w Polsce. Perspektywa aktorów politycznych. Wrocław.
Machnik Bartłomiej. 2014. „The place of Twitter in the Process of Political Communication”. e-Politikon nr 9. 86-109.
Miragliotta Narelle. 2012. „Politicians, Twitter and the Limits of the Virtual Political Public Sphere”. Social Alternatives vol. 31(2). 6-10.
Nowak Jakub. 2017. Polityki sieciowej popkultury. Lublin.
Post-truth politics, Art of the lie, „The Economist”, 10.09.2016, www.economist.com [dostęp: 15.05.2018].
Vowe Gerhard, Henn Philip. (ed.). 2016. Political Communication in the Online World.
Theoretical Approaches and Researches Design. New York-London.
Zappavigna Michael. 2015. „Searchable talk: the linguistic functions of hashtags”. Social Semiotics nr 25. 274-291.
Zappavigna Michael. 2018. Searchable talk, Hashtags and Social Media Metadiscourse. London.
Adamik-Szysiak Małgorzata. 2015. „Polska partia polityczna na Twitterze - studium przypadku”. e-Politikon nr 16. 1-32.
Adamik-Szysiak Małgorzata. 2014. „Twitter in communication strategies of the leaders of the polishpolitical parties”. e-Politikon nr 9. 109-131.
Castells Manuel. 2013. Sieci oburzenia i nadziei. Ruchy społeczne w erze internetu. O. Siara (przeł.). Warszawa.
Castells Manuel. 2008. Społeczeństwo sieci. M. Marody (przeł.). Warszawa.
Chadwick Andrew. 2017. The Hybrid Media System: Politics and Power. New York.
Fiske John. 2010. Zrozumieć kulturę popularną. K. Sawicka (przeł.). Kraków.
Gackowski Tomasz, Brylska Karolina, Patera Mateusz i in. (red.). 2018a. Ćwierkający Donald Trump. Warszawa.
Gackowski Tomasz, Brylska Karolina, Patera Mateusz. (red.). 2018b. Komunikowanie w świecie aplikacji. Warszawa.
Gackowski Tomasz. 2014. Twitter w rękach polityków. Rzecz o metodologii i potencjale badań mediów społecznościowych. W Media początku XXI wieku. Metodologie badań medioznawczych, T. Gackowski (red.), t. 26. Warszawa. 163-208.
Highfield Tim. 2016. Social media and everyday politics. Cambridge.
Jacuński Michał. 2016. Sieciowe komunikowanie polityczne w Polsce. Perspektywa aktorów politycznych. Wrocław.
Machnik Bartłomiej. 2014. „The place of Twitter in the Process of Political Communication”. e-Politikon nr 9. 86-109.
Miragliotta Narelle. 2012. „Politicians, Twitter and the Limits of the Virtual Political Public Sphere”. Social Alternatives vol. 31(2). 6-10.
Nowak Jakub. 2017. Polityki sieciowej popkultury. Lublin.
Post-truth politics, Art of the lie, „The Economist”, 10.09.2016, www.economist.com [dostęp: 15.05.2018].
Vowe Gerhard, Henn Philip. (ed.). 2016. Political Communication in the Online World.
Theoretical Approaches and Researches Design. New York-London.
Zappavigna Michael. 2015. „Searchable talk: the linguistic functions of hashtags”. Social Semiotics nr 25. 274-291.
Zappavigna Michael. 2018. Searchable talk, Hashtags and Social Media Metadiscourse. London.
Downloads
Download data is not yet available.