Abstrakt
Powszechna dostępność urządzeń pozwalających rejestrować zdarzenia w momencie ich trwania umożliwiła wprowadzenie tej formy przekazu do praktyki terapeutycznej. W terapii neurologopedycznej film pełni rolę komunikatu dotyczącego poziomu opanowania funkcji poznawczych i systemu językowego, a także daje możliwość terapeucie kontrolowania swoich wypowiedzi i programowanie języka, w jakim buduje wypowiedzi. Film pozwala na weryfikację oddziaływań terapeutycznych, dokumentowanie ich przebiegu. Autorki podkreślają znaczącą rolę takiej dokumentacji dla samodoskonalenia neurologopedów, którzy mogą zobaczyć swoje reakcje i zachowania, ocenić ich skuteczność oraz adekwatność, w razie konieczność wprowadzić odpowiednie zmiany. Filmy pokazujące przebieg zajęć terapeutycznych stanowią także cenne źródło informacji dla rodziców dzieci poddanych terapii. Filmy fabularne przedstawiające historie osób z zaburzeniami rozwoju stanowią ważne źródło informacji dla szerokiego kręgu odbiorców.Bibliografia
Bauer Joachim. 2005. Warum ich fühle was du fühlst – Intuitive Kommunikation und das Geheimnis der Spiegelneurone. Hamburg.
Zobacz w Google Scholar
Bauer Joachim. 2013. Schmerzgrenze – Vom Ursprung alltäglicher und globaler Gewalt. München.
Zobacz w Google Scholar
Ostaszewski J. 2012. Film jako komunikat. W Komunikacja wizualna. P. Francuz (red.). Warszawa.
Zobacz w Google Scholar
Cieszyńska-Rożek Jagoda. 2014. Wpływ wysokich technologii na rozwój poznawczy dzieci w wieku niemowlęcym i poniemowlęcym. W Człowiek, technologia, media. Konteksty kulturowe i psychologiczne. A. Ogonowska, G. Ptaszek (red.). Kraków.
Zobacz w Google Scholar
Frankl Victor E. 2009. Człowiek w poszukiwaniu sensu. A. Wolnicka (przeł.). Warszawa.
Zobacz w Google Scholar
Frankl Victor E. 2010. Wola sensu. Założenia i zastosowanie logoterapii. A. Wolnicka (przeł.). Warszawa
Zobacz w Google Scholar
Le Bel Ronald M., J. Pineda, A. Sharma. 2009. “Motor-uditory-visual integration: The role of the human mirror neuron system in communication disordesrs”. Journal of Communcation Disorders 42. 299–304.
Zobacz w Google Scholar
Rostowski Jan, T. Rostowska. 2014. „Rola systemów lustrzanych neuronów w rozwoju języka i komunikacji interpersonalnej”. Psychologia Rozwojowa nr 2. 49–65.
Zobacz w Google Scholar
Rymarczyk Krystyna. 2014. Neurofizjologiczne uwarunkowania rozwoju dziecka – wpływ doświadczenia na rozwój układu nerwowego. W Interdyscyplinarne uwarunkowania rozwoju małego dziecka. Wybrane zagadnienia. R. Piotrowicz (red.). Warszawa. 80–109.
Zobacz w Google Scholar
Small Gary, G. Vorgan. 2011. iMózg. Jak przetrwać technologiczną przemianę współczesnej umysłowości. S. Borg (przeł.). Poznań.
Zobacz w Google Scholar
Tomasello Michael. 2002. Kulturowe źródło ludzkiego poznawania. J. Rączaszek (przeł.). Warszawa.
Zobacz w Google Scholar
Tomasello Michael. 2003. „Czy małe dzieci posiadają składniową kompetencję osób dorosłych?” W Akwizycja języka w świetle językoznawstwa kognitywnego. E. Dąbrowska, W. Kubiński (red). Kraków.
Zobacz w Google Scholar
Vetulani Jerzy. 2011. Piękno neurobiologii. Kraków.
Zobacz w Google Scholar