Abstrakt
Artykuł przeglądowy jest próbą medioznawczej analizy filmów krótkometrażowych zrealizowanych przez polskich twórców na zamówienie platformy cyfrowej HBO. Wszystkie są odpowiedzią na pandemiczną sytuację izolacji. Analiza porusza temat transgresyjności postaw artystycznych wobec zagrożenia. Wykorzystuję w niej narzędzia współczesnej semiologii: kody werbalne i niewerbalne uczestniczące w tworzeniu sensów poprzez destrukcję i nowe odczytanie ukrytych w filmowych przekazach znaczeń. Udowadniam, po pierwsze, że artyści dokonują transgresji, negując zastaną rzeczywistość i poszukując nowego języka filmowego, który jest zaprzeczeniem arystotelesowskiej struktury trzech aktów na rzecz rozproszenia niesionych przez nie obrazów i sensów. Po drugie, przekonuję, że proponowana przez semiologów dekonstrukcja kodów i ponowne scalanie znaczeń odbywa się w omawianych działaniach artystycznych jakby w odwrotnym kierunku. Dekonstrukcja tak, ale nie po to, by odkryć prawdę w nowym kontekście, lecz szukać jej w odpryskach rzeczywistości, które funkcjonują osobno i nie tworzą sensów. Są jedynie osobno oświetlanymi i wyprofilowanymi obrazami.
Bibliografia
Aumont Jacques, Marie Michel. 2013. Analiza filmu. Maria Zawadzka (transl.). Warszawa.
Zobacz w Google Scholar
Barthes Roland. 2008. Mitologie. Adam Dziadek (transl.). Warszawa.
Zobacz w Google Scholar
Kozielecki Józef. 1976. Koncepcje psychologiczne człowieka. Warszawa.
Zobacz w Google Scholar
Metz Christian. 1971. Langage et Cinema. Paris.
Zobacz w Google Scholar
Miłosz Czesław. 1945. Ocalenie. Piosenka o końcu świata. Warszawa.
Zobacz w Google Scholar
Ollivier Bruno. 2010. Nauki o komunikacji. Teoria i praktyka. Iwona Piechnik (transl.). Warszawa.
Zobacz w Google Scholar
Simmel Georg. 1975. Socjologia. Małgorzata Łukasiewicz (transl.). Warszawa.
Zobacz w Google Scholar
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe.