Wstęp

Abstract

Istnieje przynajmniej kilka pojęć niezbędnych w dyskursie medioznawczym, bez których trudno by było wyobrazić sobie refleksję naukową poświęconą tej problematyce. Obok takich terminów, jak: interaktywność, intertekstualność, intermedialność czy konwergencja, ważną rolę odgrywa adaptacja, zwłaszcza gdy - obok  względnie tradycyjnych sposobów ujmowania powiązanej z nią problematyki (np. filmowe adaptacje dzieł literackich) - pokusimy się o studia nad formami i funkcjami adaptacji w kulturze konwergencji czy uczestnictwa. W kontekście tych nowomedialnych zjawisk, a także koegzystencji starych i nowych mediów oraz powiązanych z nimi praktyk twórczych i odbiorczych, komercjalizacji rynku mediów oraz wzrastającej konkurencji między właścicielami, nadawcami, a także użytkownikami mediów - znacznie poszerza się zakres praktyk adaptacyjnych. Paradoksalnie, pojęcie to - jak wiele innych „słów-kluczy” wykorzystywanych w medioznawstwie czy w filmoznawstwie powraca w tym rozszerzonym znaczeniu do swych etymologicznych ko zeni. Kultura remiksu, transfery intermedialne, hybrydyzacja i transgresja istniejących gatunków, poetyk i formatów medialnych, preformatyzacja zachowań odbiorczych sprawiają, iż posługujemy się terminem „adaptacja” sensu largo, by objąć - w tym tomie- to niezwykle szerokie spektrum zjawisk nowomedialnych, którymi zainteresowali się autorzy tekstów. Tym samym odchodzimy od „wąskiego”, tradycyjnego rozumienia tej kategorii, czyli przypadków, gdy jest ono wykorzystywane jedynie do opisu przekładów intersemiotycznych (adaptacje filmowe, telewizyjne,czy teatralne), co nie oznacza, że w publikacji nie ma artykułów poświęconych tym właśnie zagadnieniom.