Ukryta (symboliczna) nekrofilia. RealDoll, sexroboty i fembot, czyli w stronę nowej antropologii seksualności i antykulturoterapii

Abstrakt

Celem artykułu jest opis fenomenu tradycyjnych sexlalek i nowoczesnych sex(ro)botów przeznaczonych dla heteroseksualnych mężczyzn w kontekście głównych zmian cywilizacyjnych i obyczajowych, które utorowały drogę nowym formom relacji człowiek - humanoidalny obiekt. Zmiany te następowały sukcesywnie w krajach Europy Zachodniej i USA od XIX wieku, najpierw jako pokłosie rozwoju społeczeństwa przemysłowego, następnie - od drugiej połowy XX wieku - na skutek dynamicznego rozwoju społeczeństwa konsumpcyjnego, a od lat 80. - skokowego branży IT. Rewolucje przemysłowe i technologiczne wpłynęły w sposób znaczący na relacje społeczne, w tym związki heteroseksualne, postawy mężczyzn wobec kobiet oraz społeczeństwa wobec przedmiotów. Ukształtowały także w ubiegłym wieku, przez światowy (głównie amerykański) przemysł kinematograficzny, reklamowy i gier komputerowych, mentalny obraz idealnej partnerki. Wyobrażenia te, dotyczące idealnej kobiety, przeniknęły następnie takie branże, jak: robotyka, automatyka, user experience oraz weszły w obszar nowych mediów opartych na mechanizmie sztucznej inteligencji (AI) czy interakcjach człowieka z maszyną w czasie rzeczywistym. W artykule zwraca się uwagę na socjokulturowe uwarunkowania nowych form seksualności, które odwołują się do różnych typów relacji i stosunków człowieka z humanoidalnym obiektem. Ten ostatni przypomina kobietę na „poziomie cielesnym” (humanoidalny design), ale także - w odniesieniu do sex(ro)botów - psychologicznym i komunikacyjnym. W rezultacie pojawia się konieczność namysłu nad nowym kierunkiem badań poświęconych antropologii seksualności, gdzie stroną relacji oprócz człowieka staje się „nie-człowiek”, lecz sztuczny byt humanoidalny lub wybrany atrybut kobiety generowany komputerowo (np. głos). Współczesna produkcja kulturowa dostarczać może przestrzeni, strategii i narzędzi do utrwalania praktyk seksualnych o charakterze parafilii, a w tym kontekście można wskazywać na jej antykulturoterapeutyczne funkcje, struktury i mechanizmy prowadzące do społecznej alienacji człowieka.