Pio(sen)ka… – inaczej o audialności i „miejscach pustych”. Agnieszka Osiecka (w) filmie i dla filmu

Abstrakt

Tematem eseju są piosenki Agnieszki Osieckiej (1936–1997), napisane „dla” lub wykorzystane „w” filmach. Będąc jeszcze na studiach dziennikarskich w Warszawie, poetka pisała recenzje filmowe. Ponadto studiowała w Łodzi w szkole filmowej (do 1962 roku). Zrealizowała też kilka etiud studenckich (w latach 1958–1961). Jednak, jak pokazał czas, jej losy potoczyły się w innym kierunku. Celem rozważań jest wyjaśnienie rozumienia sformułowania: „miejsca puste” w kontekście twórczości autorki Wielkiej wody, a efektem dociekań określenie specyfiki muzyczno‑ werbalnej wypowiedzi Osieckiej. Metodologia podyktowana jest przyjęciem perspektywy hermeneutycznej i zastosowaniem narzędzi komparatystyki interdyscyplinarnej.