Słowa kluczowe
autobiografical pact
translation pact
policy of representation
perception
remnants of memory
intention of discourse
re-categorization pakt autobiograficzny
pakt translatorski
polityka reprezentacji
percepcja
ślady pamięci
intencja dyskursu
rekategoryzacja
translation pact
policy of representation
perception
remnants of memory
intention of discourse
re-categorization pakt autobiograficzny
pakt translatorski
polityka reprezentacji
percepcja
ślady pamięci
intencja dyskursu
rekategoryzacja
Jak cytować
Ślósarz, A. (2019). Polityki reprezentacji społecznych więzi. "Pianista": cenzura i przekłady. Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis | Studia De Cultura, 11(1), 114–136. https://doi.org/10.24917/20837275.11.1.10
Abstrakt
Wykorzystując neurosieciową teorię narracji analizowano autobiografię W. Szpilmana i jej polskie edycje oraz przekłady. Pod uwagę brano: słownictwo, kompozycję, sposób edycji. Okazało się, że pierwowzór poddawano politykom reprezentacji społecznych więzi. W powojennej Polsce była to przyjaźń polsko-radziecka. Przekłady brytyjski, niemiecki i kataloński wpisano w kategorie pojęciowe mieszkańców Europy Zachodniej, zniekształcając relacje Polaków, Żydów i Niemców podczas II wojny. Nowa organizacja sekwencji narracyjnych powoduje rekategoryzacje śladów pamięciowych, tworzy i wzmacnia obce pierwowzorowi skojarzenia i generalizacje.Bibliografia
Adamczewska Izabela. 2017. „Granice kreatywności w reportażu”. Zagadnienia Rodzajów Literackich LX, z. 1(121). 77-93.
Adorno Theodor W. 1983 [1949]. Prisms, trans. Samuel Weeber and Shierry Weber. Cambridge.
AFP. 2013. Le Pianiste: la famille du protagoniste gagne son proces pour diffamation. 1.08. http://www.lefigaro.fr/cinema/2016/08/01/03002-20160801ARTFIG00189--le-pianiste-la-famille du-protagoniste-gagne-son-proces-pour-diffamation.php [dostęp: 2.08.2018].
Amery Jean. 1966. At the Mind’s Limits: Contemplations by a Survivor on Auschwitz and Its Realities. S. and S.P. Rosenfeld (transl.). Bloomington.
Banich Marie T., Compton Rebecca J. 2018. Cognitive neuroscience. Cambridge.
Barcinski Tomasz. 2003. Alguns comentárions do tradutor. W O pianista, T. Barcinski (trad.). Rio de Janeiro-Sao Paulo. 7-10.
Bauer Zbigniew. 2010. Gatunki dziennikarskie. W Dziennikarstwo i świat mediów, Z. Bauer, E. Chudziński (red.). Kraków. 255-280.
Bierman Wolf. 2000. Pomost pomiędzy Władysławem Szpilmanem i Wilmem Hosenfeldem złożony z 33 części. W Władysław Szpilman Pianista. Warszawskie wspomnienia 1939-1945, A. Szpilman (wstęp i oprac.) Kraków. 196-213.
van Dijk Teun. 1985. „Działanie, opis działania a narracja”. Pamiętnik Literacki nr 76. 145-166.
Eco Umberto. 1972. Pejzaż semiotyczny. A. Weinsberg (przeł.). Warszawa
Edelman Gerald M. 1998. Przenikliwe powietrze, jasny ogień. O materii umysłu. Warszawa.
“El pianista del gueto de Varsovia”. 2018. IberLibro.com. https://www.iberlibro.com/pianista-gueto-Varsovia-Szpilman-Wladyslaw-TURPIAL/19183631034/bd [dostęp: 24.03.2018].
Even-Zohar Itamar. 2009. Miejsce literatury tłumaczonej w polisystemie literackim. W Antologia teorii przekładu literackiego, M. Heydel, P, Bukowski (red.), przeł. M. Heydel (przeł.). Kraków. 197-203.
Fenby Jonathan. 2007. Alianci. Stalin, Roosvelt, Churchill. Tajne rozgrywki zwycięzców II wojny światowej. B. Pietrzyk, J. Rumińska (przeł.). Kraków.
Gazzaniga Michael S. 2015. Tales from both sides of the brain: a life in neuroscience. New York.
Hosenfeld Wilm. 2000. Fragmenty pamiętnika kapiana Wilma Hosenfelda. W: Władysław Szpilman. 2000. Pianista. Kraków. 181-195.
Kaliński Dariusz. 2017. Czerwona zaraza: jak naprawdę wyglądało wyzwolenie Polski? Kraków.
Keneally Thomas. 1982. Schildler’s Ark. London.
Kosowska Ewa. 2003. Antropologia literatury. Teksty, konteksty, interpretacje. Katowice.
Lefevre André. 2017. Translation, rewriting, and the manipulation of literary fame. New York.
Lejeune Philippe. 1975. „Pakt autobiograficzny”. A.W. Labuda (przeł.). Teksty: teoria literatury, krytyka, interpretacja nr 5(23). 31-49.
Leociak Jacek. 2001. „Zdumiewająca przemiana”. Rzeczpospolita 305 (3.01).
Lichtblau Krzysztof. 2016. Wymazywanie autora/autorów. Wspomnienia Władysława Szpilmana. W Adlojada. Prawo i Kultura, J. Brejdak, D. Kacprzak, J. Madejski, B.M. Wolska (red.). Szczecin. 209-226.
Lobin Hennig. 2017. Marzenie Engelbarta. Czytanie i pisanie w świecie cyfrowym. Ł. Musiał (przeł.). Warszawa.
Machajski Piotr, Mariusz Jałoszewski. 2016. „Agata Tuszyńska musi przeprosić za Wierę Gran”. Gazeta Wyborcza 30-31.07: 6.
Omidvar Ratna, Dana Wagner. 2016. Flight and freedom. Stories of escape to Canada, Maplewood.
„O Pianista”. 2019. Saraiva. https://www.saraiva.com.br/o-pianista-124199.html [dostęp: 24.03.2019].
„Pianista Władysław Szpilman”. 2019. Knihy Dobrovský., https://www.knihydobrovsky.cz/pianista-48857 [dostęp: 24.03.2018].
Pietrzak-Porwisz Grażyna. 2006. „Metonimia w ujęciu kognitywnym”. Prace Językoznawcze nr 8: 29-39.
Poray Anna. 2004. Polish righteous. Those who risked their lives, https://web.archive.
org/web/20080110231526/http://www.savingjews.org:80/righteous/bv.htm [dostęp: 1.06.2018].
Rozwadowska Kinga. 2018. Przekład i władza. Polskie tłumaczenia Braci Karamazow Fiodora Dostojewskiego. Kraków.
Sapiro Gisèle. 2015. Społeczne warunki produkcji dzieł. W Socjologia literatury. Antologia. G. Jankowicz, M. Tabaczyński (red.). Kraków.
Adorno Theodor W. 1983 [1949]. Prisms, trans. Samuel Weeber and Shierry Weber. Cambridge.
AFP. 2013. Le Pianiste: la famille du protagoniste gagne son proces pour diffamation. 1.08. http://www.lefigaro.fr/cinema/2016/08/01/03002-20160801ARTFIG00189--le-pianiste-la-famille du-protagoniste-gagne-son-proces-pour-diffamation.php [dostęp: 2.08.2018].
Amery Jean. 1966. At the Mind’s Limits: Contemplations by a Survivor on Auschwitz and Its Realities. S. and S.P. Rosenfeld (transl.). Bloomington.
Banich Marie T., Compton Rebecca J. 2018. Cognitive neuroscience. Cambridge.
Barcinski Tomasz. 2003. Alguns comentárions do tradutor. W O pianista, T. Barcinski (trad.). Rio de Janeiro-Sao Paulo. 7-10.
Bauer Zbigniew. 2010. Gatunki dziennikarskie. W Dziennikarstwo i świat mediów, Z. Bauer, E. Chudziński (red.). Kraków. 255-280.
Bierman Wolf. 2000. Pomost pomiędzy Władysławem Szpilmanem i Wilmem Hosenfeldem złożony z 33 części. W Władysław Szpilman Pianista. Warszawskie wspomnienia 1939-1945, A. Szpilman (wstęp i oprac.) Kraków. 196-213.
van Dijk Teun. 1985. „Działanie, opis działania a narracja”. Pamiętnik Literacki nr 76. 145-166.
Eco Umberto. 1972. Pejzaż semiotyczny. A. Weinsberg (przeł.). Warszawa
Edelman Gerald M. 1998. Przenikliwe powietrze, jasny ogień. O materii umysłu. Warszawa.
“El pianista del gueto de Varsovia”. 2018. IberLibro.com. https://www.iberlibro.com/pianista-gueto-Varsovia-Szpilman-Wladyslaw-TURPIAL/19183631034/bd [dostęp: 24.03.2018].
Even-Zohar Itamar. 2009. Miejsce literatury tłumaczonej w polisystemie literackim. W Antologia teorii przekładu literackiego, M. Heydel, P, Bukowski (red.), przeł. M. Heydel (przeł.). Kraków. 197-203.
Fenby Jonathan. 2007. Alianci. Stalin, Roosvelt, Churchill. Tajne rozgrywki zwycięzców II wojny światowej. B. Pietrzyk, J. Rumińska (przeł.). Kraków.
Gazzaniga Michael S. 2015. Tales from both sides of the brain: a life in neuroscience. New York.
Hosenfeld Wilm. 2000. Fragmenty pamiętnika kapiana Wilma Hosenfelda. W: Władysław Szpilman. 2000. Pianista. Kraków. 181-195.
Kaliński Dariusz. 2017. Czerwona zaraza: jak naprawdę wyglądało wyzwolenie Polski? Kraków.
Keneally Thomas. 1982. Schildler’s Ark. London.
Kosowska Ewa. 2003. Antropologia literatury. Teksty, konteksty, interpretacje. Katowice.
Lefevre André. 2017. Translation, rewriting, and the manipulation of literary fame. New York.
Lejeune Philippe. 1975. „Pakt autobiograficzny”. A.W. Labuda (przeł.). Teksty: teoria literatury, krytyka, interpretacja nr 5(23). 31-49.
Leociak Jacek. 2001. „Zdumiewająca przemiana”. Rzeczpospolita 305 (3.01).
Lichtblau Krzysztof. 2016. Wymazywanie autora/autorów. Wspomnienia Władysława Szpilmana. W Adlojada. Prawo i Kultura, J. Brejdak, D. Kacprzak, J. Madejski, B.M. Wolska (red.). Szczecin. 209-226.
Lobin Hennig. 2017. Marzenie Engelbarta. Czytanie i pisanie w świecie cyfrowym. Ł. Musiał (przeł.). Warszawa.
Machajski Piotr, Mariusz Jałoszewski. 2016. „Agata Tuszyńska musi przeprosić za Wierę Gran”. Gazeta Wyborcza 30-31.07: 6.
Omidvar Ratna, Dana Wagner. 2016. Flight and freedom. Stories of escape to Canada, Maplewood.
„O Pianista”. 2019. Saraiva. https://www.saraiva.com.br/o-pianista-124199.html [dostęp: 24.03.2019].
„Pianista Władysław Szpilman”. 2019. Knihy Dobrovský., https://www.knihydobrovsky.cz/pianista-48857 [dostęp: 24.03.2018].
Pietrzak-Porwisz Grażyna. 2006. „Metonimia w ujęciu kognitywnym”. Prace Językoznawcze nr 8: 29-39.
Poray Anna. 2004. Polish righteous. Those who risked their lives, https://web.archive.
org/web/20080110231526/http://www.savingjews.org:80/righteous/bv.htm [dostęp: 1.06.2018].
Rozwadowska Kinga. 2018. Przekład i władza. Polskie tłumaczenia Braci Karamazow Fiodora Dostojewskiego. Kraków.
Sapiro Gisèle. 2015. Społeczne warunki produkcji dzieł. W Socjologia literatury. Antologia. G. Jankowicz, M. Tabaczyński (red.). Kraków.
Downloads
Download data is not yet available.